مقایسه اثر اندانسترون و متوکلوپرامید در پیشگیری از تهوع و استفراغ حین عمل سزارین تحت بیحسی نخاعی

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ از عوارض ضمن عمل سزارین تحت بیحسی نخاعی می باشد و روش های متفاوتی جهت پیشگیری از آن پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات اندانسترون و متوکلوپرامید در پیشگیری از تهوع و استفراغ حین عمل سزارین تحت بیحسی نخاعی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار دوسوکور بر روی 150 بیمار کلاس 1 و 2 که جهت عمل انتخابی سزارین تحت بیحسی نخاعی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران به سه گروه مساوی 50 نفره تقسیم شدند. به گروه اول 4 میلی گرم اندانسترون و به گروه دوم 10 میلی گرم متوکلوپرامید و به گروه سوم نرمال سالین به عنوان پلاسبو بلافاصله پس از کلامپ بند ناف بطور وریدی تزریق شد. در صورتی که بعد از تزریق این داروها، بیمار دچار تهوع و استفراغ در حین عمل می شد و بعد از 5 دقیقه تهوع و استفراغ آنها بهبود نمی یافت، آنها را با دروپریدول وریدی درمان می کردیم. سپس گروه ها با هم مقایسه شدند. یافته ها: در 91.8% بیماران گروه اندانسترون و در 91.6% بیماران گروه متوکلوپرامید استفراغ مشاهده نشد و در مقابل تنها در 60% بیماران گروه پلاسبو تهوع و استفراغ دیده نشد (P<0.001). تفاوت معنی داری بین دو گروه اول و دوم نداشتیم. علائم تهوع و استفراغ را اغلب بعد از کلامپ بند ناف (25.9%) داشتیم و در سایر موارد 16.3% بود (P<0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و عدم تفاوت معنی دار بین اندانسترون و متوکلوپرامید، توصیه می شود جهت جلوگیری از تهوع و استفراغ حین عمل سزارین تحت بی حسی نخاعی، از داروی متوکلوپرامید استفاده گردد.